Psycholog szkolny

            „ (…) naczelną wartością dla psychologa jest dobro drugiego człowieka. Celem jego działalności profesjonalnej jest niesienie pomocy innej osobie w rozwiązywaniu trudności życiowych i osiąganiu lepszej jakości życia na drodze rozwoju indywidualnych możliwości oraz ulepszaniu kontaktów międzyludzkich.” (Kodeks etyczno-zawodowy psychologa)

            Praca psychologa polega przede wszystkim na udzielaniu pomocy i wsparcia wszystkim osobom, tworzącym szkolną społeczność, czyli zarówno uczniom, rodzicom uczniów oraz nauczycielom. Jednak głównym adresatem wszelkich działań psychologa w szkole jest uczeń.

Drodzy uczniowie, jeśli:

• macie problem i nie wiecie jak go rozwiązać, z kim porozmawiać
• stoicie przed trudnym wyborem, coś Was nurtuje, pojawiają się różne pytania i wątpliwości,
• macie złe samopoczucie, czujecie się słabi, wyczerpani, osłabienie lub coś Was dręczy, niepokoi, smuci
• macie problemy w rodzinie, trudną sytuację w domu rodzinnym, np. rozwód, wyjazd rodziców za granicę, uzależnienia, choroby
• macie problemy, konflikty w relacjach z innymi uczniami, rówieśnikami
• ktoś Wam dokucza, wyzywa, wyśmiewa, grozi,
• macie trudności w nauce, w koncentracji
• pojawiają się miłość, zazdrość i inne skomplikowane uczucia, z którymi sobie trudno samemu poradzić
• ktoś z Waszego otoczenia ma problem i czujecie, że potrzebuje pomocy,
• lub po prostu chcielibyście z kimś porozmawiać, opowiedzieć o czymś, zwierzyć się , naradzić, poradzić lub pochwalić się.

To zapukajcie do gabinetu psychologa/pedagoga!
Te drzwi są zawsze dla Was otwarte.
Bo razem jest raźniej, weselej, razem można sobie ze wszystkim poradzić.

Drodzy rodzice! Psycholog szkolny jest również do Waszej dyspozycji. Przychodzący do szkoły jesteście otoczeni szczególną opieką, byście mogli w bezpiecznych warunkach zmierzyć się z własnymi problemami i uczuciami, opowiedzieć o swoich kłopotach z dzieckiem, sytuacją osobistą i rodzinną.

Rodzicom psycholog szkolny pomoże, gdy:

• trzeba zdiagnozować, przedyskutować problemy i trudności dziecka, stworzyć wspólny plan działania, aby pomóc mu w problemach w szkole lub poza nią,
• dziecko ma trudności w relacjach z innymi dziećmi, trudności adaptacyjne i emocjonalne lub problemy z nauką,
• pojawia się chęć „wygadania się”, wyżalenia, uzyskania porady lub wsparcia w trudnych chwilach,
• pojawiają się trudne uczucia w stosunku do dziecka: zniecierpliwienie, niechęć, bezradność, smutek czy złość,
• trzeba omówić nieprawidłowe postawy wychowawcze rodziców: nadmierne ochranianie dziecka, zbyt małe wymagania, wyręczanie go itp.
• pojawiają się problemy wychowawcze w okresie dojrzewania lub problemy rodzinne: napięta atmosfera domowa, konflikty małżeńskie, rozwód, wyjazd któregoś
  z rodziców za granicę, przemoc domowa, uzależnienia itp.